Olympisch Stadion

Vandaag  pakken we de metro naar het Olympisch Park dat op 20 minuten rijden ligt, Het park is nu 40 jaar oud en bezig met een tweede leven. Het Olympisch stadion dat zo'n 65.000 mensen kan herbergen is nu permanent overdekt. Bij de bouw zou het een te openen dak  krijgen maar dat was pas 7 jaar  na de spelen klaar en heeft het 5 jaar gedaan. Daarna is er in het stadion gehonkbald, maar dat team is weg gekocht naar Washington. Nu is het vooral een plek voor grote evenementen.

Het  Olympische bad is met haar 7 baden nog  steeds een van de grootste zwemcomplexen ter wereld. Nog volop in gebruik. Blijft sneu dat Enith Brigitha hier geen goud heeft gewonnen vanwege de doping van de DDR zwemsters. In de tentoonstelling wordt daar nog wel wat over gezegd, maar op medalplaza staan gewoon de namen van de DDR zwemsters.

                          
Met een lift kunnen we naar de top van de toren van het stadion. Van daar heb je pracht uitzicht over Montreal en kun je goed zien dat het Velodrome een fietshelm van beton en glas in. In dat Velodrome is tegenwoordig een Biodome gevestigd waar verschillende klimaten worden nagebootst. Joost Maake en Carleen gaan daar  heen terwijl Richard met Gemma op lipstick jacht gaat. Die schijnen hier aanzienlijk goedkoper dan in Nederland te zijn. 's avonds eten we bij een bierbrouwerij aan St. Cathrinesstreet. Sportcafe met in elke ooghoek een fors beeldscherm. Prima eten.
 

Meer foto's vind je hier. https://goo.gl/photos/JQDMhCCmjN9jdVu47

Naar Montreal

We laten The White Mountains achter ons en zetten koers naar Montreal. Via Mount Masnfield, de hoogste berg van Vermont rijden we naar Montreal. Vlak bij Mount Mansfield zien we een bordje dat verwijst naar de Von Trapp Lodge. Dat wekt onze nieuwsgierigheid. Het is inderdaad de plek waar de familie Von Trapp na hun vlucht uit Oostenrijk terecht is gekomen. Ook hier genoeg Alpenweides om nog een scene uit The Sound of Music na te kunnen spelen.

In de omgeving  zien we in de namen allerlei Oosterijkse kenmerken. The Innsbruck Inn etc... We gaan Mount Mansfield niet op want om nou 50 dollar te betalen voor een parkeerplaats, dat was ons iets te grijs. Dat blijkt een goede keuze, want 10 minuten later gaan de hemelsluizen open. We rijden door naar Montreal waar we, met een half uur oponthoud  bij de grens en een file van de avondspits, aan het begin van de avond arriveren. Het appartement zit in een oude fabrieksgebouw. Op het dak is een zwembad en heb je prachtig uitzicht  op de stad. In de wijk worden veel gebouwen omgebouwd tot appartementen. Duidelijk geval van een hipster wijkje.

De volgende dag lopen we naar de  oude binnenstad, die op ongeveer 3 kilometer ligt. Afgezien van het zakencentrum is de stad redelijk laagbouw tot maximaal 3 verdiepingen. We bezoeken de Notre Dame kerk en lopen dan door naar de haven. Er hangt een prima sfeer in deze stad. In het havengebied is van alles te  doen. Een science museum, abseilen met een zip-line en een klim attractie waar je op verschillende niveau's een rondje kunt maken. Echt een gebied waar je je prima kunt ontspannen. Aan het eind van een pier vinden we nog een heel kleine geocache.

We zoeken een metrostation op en kopen een driedaagse kaart. Bij het appartement is  een goede supermarkt in de buurt waar we avondeten kopen.  's Avonds gaan Richard en Gemma nog even terug naar de stad voor Montreal by Night.

Meer foto's  vind je  hier: https://goo.gl/photos/jcH6DkMbjL594Cu48

White Mountains en op jacht naar een moose.

Vandaag maken we een rondrit door door The White Mountains, met onderweg een outlet en hopelijk in de avond een moose. We steken het park  aan de Noord-West kant in, we hebben ook wat caches voor geocaching geladen, zodat we onderweg een aantal keer uitstappen om een cache te verzilveren. De eerste stop is bij een parkeerplaats waar je een mooi uitzicht hebt over de White Mountains, die allen een naam van een Amerikaanse president hebben. Mount Pleasant was de enige niet vernoemde berg, maar die is in 1969 omgedoopt naar Mount Eisenhower.
         

Het plan om een van de bergen te beklimmen laten we varen. Het is al behoorlijk warm en om dan boven de boomgrens dik 2 uur te gaan lopen trekt toch niet zo. Dan kun je beter met je voeten in een riviertje gaan staan. Dat lukt onderweg prima, want de weg loopt lang een riviertje. Bij Mount Willey maken we een tussenstop. Bij de stuw zitten vissen die wel willen bijten op het visvoer. Met de familie Willey is het helaas niet goed afgelopen. Weggespoeld door een modderstroom.
Verderop rijden we langs Bretton Woods, dat de oplettenden onder jullie kennen van de geschiedenis en economieles. Roosevelt organiseerde hier de conferentie waar het IMF werd opgericht. Het hotel waar dat gebeurde is ondertussen vernieuwd in de spuuglelijke LEGO stijl. Fel rood dak met prefab uitstraling. Verder zijn er in het plaatsje alleen maar chalets voor de winter.
                          

Aan de andere kant van The White Mountains vinden we in North Conway een outlet waar Batavia stad nog een puntje aan kan zuigen. Het is ondertussen tegen de 35 graden, dus de airco's van de winkels zijn een verademing. Gemma en Richard scoren goed.
Via de Kancamagus Highway rijden we naar Lincoln waar we wat eten. Daarna terug over dezelfde weg op zoek naar moose. Die zien we helaas niet, wel een mooie zonsondergang en 2 vossen. In het donker rijden we weer terug naar ons huis. Best intensief  als je om elke bocht een moose verwacht. Morgen verder naar naar Canada.

Meer foto's vind je hier: https://goo.gl/photos/Fw96KpKeiTmebYdH6

Flume Gorge en Mount Cannon in The White Mountains

Na aardig bijgeslapen te hebben gaan we aan het eind van de ochtend op pad. Eerste stop is een Dunkin' Donuts voor de broodnodige koffie. Voor het gemak eten we er een bagel met ei en spek bij. Dat moeten we maar niet elke dag doen. Wat een maaltijd, 

We rijden naar het noorden naar het Franconia Notch State Park waar we een wandeling  maken langs The Flume. Een aaneenschakeling van watervallen die zich door een nauwe kloof naar beneden storten. Mooie wandeling van ongeveer anderhalf uur, met flinke hoogteverschillen. Het is gelukkig niet extreem warm en de schaduw van de bossen helpt ook mee. Overal in dit gebied zijn de sporen uit de ijstijd goed te zien. 

                             

Daarna gaan we door naar Mount Cannon waar we met een ski gondel omhoog gaan. De berg is 4100ft hoog en een van de vele skipistes in dit gebied. Die skipistes schijnen voor beren heel aantrekkelijk te zijn. Vandaag laten ze zich helaas niet zien, De wildscore van deze vakantie blijft op een vos in de tuin van het vakantiehuis staan. Misschien zien we morgen wel meer wild als we gaan rondrijden in een gedeelte waar regelmatig moose gezien worden.

                      

Meer foto's vind je hier: https://goo.gl/photos/BxkkXEapY3TnCfet5

Van Groningen naar Bridgewater.

Om half een 'snachts vertrokken naar Düsseldorf  Airport. Het is erg rustig op de weg. Om iets over drieën parkeren we de auto bij een parkeerbedrijf en worden met een busje met een Zuid-Europese chauffeur met dito rijstijl naar het vliegveld gebracht. Uit een incheckautomaat halen we onze boarding passes, waarna we in de rij mogen om de bagage in te checken. Altijd weer bijzonder om te zien wat  mensen meenemen in het vliegtuig en hoeveel. Terwijl de zon al weer opkomt vertrekken we met HOP, de cityhopper maatschappij van Air France, naar Parijs.

Düsseldorf in de morgen.

Vanaf Düsseldorf vliegen we 2,5 uur later naar Boston. Bij het inchecken zijn we toch nog op een rij in het vliegtuig gezet, Maaike aan het raam, ik ernaast en Joost, Carleen en Gemma in het blok in het midden. We vliegen met Delta, de zustermaatschappij van Air France en KLM. Proberen onderweg wat te slapen, want ergens zijn we een nacht kwijtgeraakt. 

 Hangen in het vliegtuig en landen op Boston.

In Boston pikken we onze Dodge Minivan op en rijden in 2 uur naar Bridgewater. Onderweg nog even een tussenstop bij de Walmart om wat proviand in te slaan. Na een belletje met de verhuurster vinden we ons huisje in de bossen. Een karaktervol huis in die gebied dat vooral in de winter als skigebied gebruikt wordt. Het uitzicht achter het huis is prachtig. Nu eerst maar even bijslapen en in het ritme komen.

From Gratama to Canada

Van 25 juli tot 15 augustus maken we met het hele gezin een trip aan de Oostkust van Amerika en Canada. We vliegen vanaf Düsseldorf via Parijs naar Boston. Na de landing gaan we meteen door naar Bridgewater in The White Mountains. Na een paar dagen in de bergen gaan we door naar Montreal in Canada, waar we een appartement met zwembad hebben. We zijn een lang weekend in Montreal waarvan we de zondag naar Osheaga gaan, een muziekfestival waar op zondag Radiohead de headliner is. Daarna door naar Ottawa, de hoofdstad van Canada, daar verblijven we ook een aantal dagen, waarna we doorgaan naar Ashley, James, Dylan en Sophia in Burlington, dat tussen Toronto  en Niagara Falls ligt. Om weer terug te komen in Boston maken we nog een tussenstop in Naples waar we een blokhut in de bossen gehuurd hebben. De laatste dagen zijn we in Boston om deze stad nog wat verder te verkennen. Via Amsterdam vliegen we dan weer terug naar Düsseldorf.
In dit blog leggen we de komende weken onze avonturen vast. Hieronder alvast een kaartje van de rondreis. De basisroute is 2150 km, maar daar komen vast nog wel de nodige kilometers bij.